Week 9 Périgueux

Dag 57 Zondag 8 juni Limoges - Flavignac 28 km. (1.112 km.)
We gaan vroeg weg (07.00 uur) daar we 31 km. moeten wandelen en het vandaag weer best warm wordt, 30oC! Het duurt een uur voordat we Limoges uit zijn. We wandelen over de weg, het is rustig en bijna geen auto's op 1e Pinksterdag. Na 9 km., in Mérignac nemen we onze eerste pauze. Het is nu nog lekker wandelweer. In Aixe sur Vienne, de eerste redelijke plaats na12 km. van Limoges, kopen we een baquette en wandelen we verder door de vallei l'Aixette, een klein riviertje. De route gaat vandaag, op 500 mtr. na, geheel over geasfalteerde weggetjes. Op 20 km. passeren we een mooi kasteel, Château de la Judie. In Saint-Martin-le-Vieux gaan we op de kerktrappen zitten pauzeren, want ook hier is er weer, zoals in de meeste dorpjes, helemaal niets! Een jonge dame biedt aan om onze bidons te vullen met koud water. Lekker! We beginnen aardig vermoeid te geraken met deze temperaturen over asfalt. Na 6 km. komen we in het dorp Flavignac, 3 km. voor onze eigenlijke eindbestemming Les Cars. Het enige hotel daar is volants??? dus besluiten we na 28 km. in Flavignac te blijven en bellen aan bij een pelgrimsonderdak. Normaal gesproken moet je vrijdags bellen als je in het weekend of op feestdagen hier wilt verblijven. Dat hebben we niet gedaan maar we wagen het er op. Elizabeth, die naast de refuge woont, ontvangt ons allerhartelijkst en we hebben de 4 persoons refuge (4 stapelbedden in een keuken-/woonruimte) voor ons alleen. Bij een klein winkeltje, welke speciaal voor ons wordt opengemaakt, kunnen we onze boodschappen doen en na een douche en de was, kunnen wij heerlijk relaxen in de tuin. Dit is alleszins nog een heel mooie 1e Pinksterdag voor ons geweest en hopen (en vertrouwen erop) dat de 2e Pinksterdag net zo mooi gaat worden.

Dag 58 Maandag 9 juni Flavignac - La Coquille 31 km. (1.143 km.)
We vertrekken weer op tijd want vandaag gaat het echt 31 km. worden met zomerse temperaturen van weer 30oC. Vandaag gaat het, in tegenstelling tot gisteren, meer over de bospaden dan over geasfalteerde weggetjes maar het klimmen gaat gewoon door! We zitten hier echt in bergachtig-/heuvelgebied. Rond het middaguur passeren we de grens van het departement Haute Vienne en de Dordogne! We eten ons stokbroodje op een mooie picnicplaats aan het water in Firbeix. Het is erg warm geworden. Na de lunch lopen we nog een stukje verkeerd. Dat is even balen, maar de route is al weer snel gevonden. Het blijft over bospaden gaan, de ene keer met stenen en de andere keer met modder. Ook nog een heel lang stuk wat niet in de beschrijving staat, maar we volgen de wegbewijzering maar. Uiteindelijk komen we 1,5 km. vòòr La Coquille weer in de bewoonde wereld. Het kost me weer veel moeite om de ene voet voor de andere te zetten maar het eind voor vandaag is in zicht. We gaan naar de besproken gemeente refuge. Een paar huizen daarvoor worden we aangesproken door een dame die zegt zich te schamen voor deze refuge, daar deze niet netjes is. Nou dat belooft wat! Er zit inderdaad een ongeïnteresseerde hospitalier (= een vrijwilliger die minimaal een keer de camino zelf gedaan moet hebben of er affiniteit mee heeft) in een rommelige ruimte. Piet dacht dat er veel pelgrims waren, want in een ruimte met stapelbedden lag het vol kleren. Dat bleek echter de slaapruimte van de hospitalier te zijn, dus trok hij snel de deur dicht. Wij kregen een andere ruimte met eveneens stapelbedden. De man weet niet eens of er wel een restaurantje open is vandaag. In de refuge kunnen wij niets eten of kopen, alleen eten klaar maken als je zelf eten bij je hebt. Nou, dat hebben wij niet dus. We gaan na het douchen en kleding wassen het dorp in. Alles gesloten op 2e Pinksterdag behalve een barretje, dat is open tot 20.00 uur. Dit klinkt bekend niet? Dus ook vandaag weer zonder eten naar bed! Als we terug komen in de refuge zit meneer zelf wel te eten. Ik maak een drinkbouillon en we nemen daarbij een energiereep. Gelukkig heb ik die voor nood altijd in de rugzak.

Dag 59 Dinsdag 10 juni La Coquille - Thiviers 18,5 km. (1.161 km.)
Om 07.15 uur ontbijt, meneer heeft koffie gezet en (uitgedroogd) brood gesneden. De fransen doen 's-morgens de koffie in een schaaltje (ter grote van een saladeschaaltje) en dopen daarin hun brood (van de dag ervoor??). Dan is het niet zo droog. Wij drinken de koffie wel uit zo'n schaaltje maar smeren jam op ons brood, zodat het toch nog enigszins smaakt. Om 08.00 uur zijn we bij de Carrefour om boodschappen te doen; tussen La Coquille en Thiviers is er over een afstand van 18,5 km. helemaal geen dorpje. Vandaag wandelen we voornamelijk de Route Napoleon, gedeeltelijk door (graan)velden, bossen en over asfalt, nog steeds licht stijgend en af en toe dalend. Om 13.00 uur zijn we in Thiviers, hét centrum voor de produktie van ganzelever. Er is zelfs een museum, "La Maison du Foie Gras". In Thiviers verblijven we bij een B&B van Jos en Jeanine Leytens (uit Tilburg) die hier al 10 jaar wonen. Zij hebben een prachtig groot, authentiek huis. We krijgen een mooie grote kamer en het ziet er naar uit dat wij de enige pelgrims hier vandaag zijn. Een verademing met gisteren. Na douchen en wasje wassen het stadje in om te bezichtigen.

Dag 60 Woensdag 11 juni Thiviers -Sorges 18 km. (1.179 km.)
Daar we vandaag slechts een etappe hebben van 18 km., gaan we pas om even na 08.00 uur weg. Volgens Jos moet het nu iets vlakker worden, maar dat merken we nog niet echt. Na al die weken in Frankrijk zien we wel dat de graanvelden veranderd zijn. Sommige graanvelden staan hoog, andere zijn al geel. Na bijna 5 km. verloopt de route anders dan de beschrijving aangeeft. We worden langs een paar ganzenboerderijen gestuurd en zien dat de ganzen net gevoederd worden. Dat gebeurt met een traktorlading vol! De ganzelevers moeten vet gemest worden! Via het gehucht Les Bizarias (2 huizen), komen we om 11.30 uur aan in Négrondes waar we pauzeren. Vanuit hier is het nog maar ca. 5 km. door wederom graanvelden en bossen. Het is weer warm, tegen de 30oC. Om 13.30 uur komen we in Sorges aan en onze B&B van Páscal en Marie-Luce Olive ligt meteen vooraan in het dorp. Zij hebben een zwembad maar dat is helaas nog niet gereed voor gebruik. Dat is dan wel weer jammer maar gelukkig hebben ze een fijne douche. Na het dagelijkse wasje wandelen we het dorp in. De voorgevel van de kerk bestaat uit 2 portalen, Romaans en Gotisch, waarbij het Romaanse deel, zoals bijna alle franse kerkjes, uit de 12e-13e eeuw. Bij het toeristenburo is een truffelmuseum. We zitten hier in hét centrum van de truffel, zoals ook voor de foie gras. De truffel wordt opgespoord door het varken, de hond en de truffelvlieg. Na een biertje gaan we terug naar de B&B en gaan we de route voor de komende dagen voorbereiden. Om 19.30 uur eten we bij Marie-Luce en Páscal. Tijdens het eten barst er een flinke onweersbui los met hagel. Het is nog maar de vraag of we morgen de route door de bossen nemen, die overigens erg mooi is volgens Marie-Luce, of dat we over de weg rechtstreeks naar Périgueux gaan.

Dag 61 Donderdag 12 juni Sorges - Périgueux 25 km. (1.204 km.).
☆☆☆☆☆☆☆ OP DE HELFT ☆☆☆☆☆☆☆☆
Het gaat vandaag 31oC worden dus staan we al voor zeven bij de bakker. Vanwege de onweersbui gisteren hebben we besloten de gehele etappe over de D8 te lopen. De N21, een drukke weg, loopt ongeveer parallel met de D8 naar Périgueux, dus veel verkeer verwachten we niet op de D8. Dat is een inschattingsfout! De weg is smal, er wordt hard gereden en als er tegenliggers zijn, moeten we de grasberm in. In Les Potences, onze eerste pauzestop na 8 km. besluiten we toch maar de route op te pikken, ca. 500 mtr. hier vandaan. We komen meteen al in het bos "Forêt Domaniale de Lanmary". Dit is een prachtig groot bos met brede bospaden. Van modderpaden is geen sprake, dus het is maar goed dat we de route gewijzigd hebben. Na een uur komen we langs het kasteel "de Caussade" uit de 14e eeuw. In de oorlog 1914-1918 deed dit kasteel dienst als gevangenis voor Duitse soldaten. Het kasteel is nu privé bezit. Na 19 km. komen we weer uit op de D8 die we tot in Périgueux kunnen blijven volgen via een fiets-/wandelpad ernaast. Om 13.45 uur staan we voor de kathedraal "Sint-Front van Périgueux" in de oude stad. De kathedraal, zoals deze nu is, is in diverse eeuwen tot stand gekomen waarbij het voorste deel van het schip uit de 11e eeuw is en boven een eerdere kerk uit de 11e eeuw is gebouwd. De toren is uit de 12e eeuw en is 64 mtr. hoog. Binnen zijn de 4 koepels een opvallende verschijning en kenmerkend voor een kathedraal in byzantijnse stijl. Na het bezoek aan de kathedraal gaan we op een terras met een koel biertje "vieren" dat we op de helft zijn van onze camino: 1.200 km. zitten erop!

Hierbij willen wij iedereen bedanken voor de lieve, geestige, opbeurende en hartelijke reacties op onze reisverslagen. Zoals jullie elke week uitkijken naar weer een reisverslag, zo kijken wij uit naar de reacties hierop. Dit heeft ons op de been gehouden op moeilijke dagen en gebracht waar we nu zijn: OP DE HELFT!

Dag 62 Vrijdag 13 juni Périgueux -Saint Astier 23 km. (1.227 km.)
We hebben de rugzakken even gewogen vanmorgen. Piet 14 kg. en ik 11 kg. Daar schrikken we toch wel even van. We hopen dat we vandaag op tijd in Saint Astier zijn om bij een postkantoor wat naar huis te kunnen sturen. De zon schijnt al behoorlijk om 07.00 uur. Het gaat weer een warm dagje worden. Gisterenmiddag was het ver over de 30oC. Het duurt even voor we Périgueux uit zijn en na een goed uur komen we bij een verrassingsbox: bij een huis staat een kistje met wat lekkers voor pelgrims. Heel bijzonder. Meteen daarna duiken we de bossen in. Een korte maar heftige beklimming. En als of dat nog niet genoeg is: we worden lek gestoken door de muggen!! Pittig. We wandelen de route in een gestaag tempo, dan weer stijgend, dan weer dalend, soms bossen, dan weer geasfalteerde wegen door een paar gehuchtjes. Vòòr Gravelle nemen we in het bos de verkeerde route. Een frans meisje, Stéphhanie, welke de camino 3 dagen geleden is gestart, maakt dezelfde fout, dus we wandelen samen even met elkaar op. Vanaf Gravelle wandelen we langs het kanaal naar Annesse. Hierna weer de bossen in met stekende muggen. Een bewoner ziet ons verkeerd lopen en wijst ons daarop. Hij vult onze bidons met koud water en stuurt zijn zoon op de fiets met ons mee om ons weer op de route te brengen. Om 13.00 uur zijn we al in Saint Astier. Dit is een ontzettend mooi dorp aan de rivier de L'Isle. We gaan naar het postkantoor een grote doos kopen om veel (kleding etc.) naar huis te sturen. Van Thea en Ton kregen wij een tip om op de gemeente camping te verblijven. Hier hebben we een 4-persoons chalet voor onszelf met een verkoelend zwembad erbij. Dat is heerlijk relaxen! 's-Avonds kijken we op de camping de WK-voetbalwedstrijd Nederland-Spanje. Mooie eindstand van 5-1 niet?

Dag 63 Zaterdag 14 juni Saint Astier - Mussidan 25 km. (1.252 km.
Vandaag weer op tijd weg, ondanks dat het gisterenavond laat is geworden. Het zal vandaag wat minder warm worden dan de afgelopen 3 dagen. We kunnen merken dat de rugzakken niet meer zo zwaar zijn, gelukkig. We moeten weer door de bossen over paden met veel keien en stijgend. Dit is ploeteren en loopt niet gemakkelijk. We besluiten daarom een stuk over de weg te gaan, naar het zuiden. Een bewoner houdt ons aan, we gaan precies de verkeerde kant op, namelijk terug richting Saint Astier!! Hij stuurt ons naar de D3, een weg die rechtstreeks naar Mussidan gaat. We besluiten deze weg enige tijd te volgen; dat schiet op en daarna kunnen we de route weer oppikken. Het wandelen langs de D3 valt mee op zaterdag en zo kunnen we km.'s maken. Bij Neuvic Gare gaan we pauzeren en we besluiten de D3 nog enige tijd te volgen. We passeren Douzillac, nog 15 km. te gaan naar Mussidan. In Louis-en-L'Isle houden we een pauze en vervolgen onze weg via de aangegeven route. Even verderop ligt Soursac, een mooi dorpje aan de rivier de L'Isle. Vanaf hier is het nog 5 km. naar Mussidan. Hier eerst even naar de kerk en dan naar het toeristenbureau. Deze is gesloten! We gaan naar het gereserveerde hotel: ook gesloten. Mussidan ziet er heel desolaat, somber, armoedig en niet onderhouden uit. We gaan naar de gemeente refuge. Hier kunnen we nog terecht voor de overnachting. Stéphanie, Rob, een Belg en Yvon, een Fransman, verblijven hier ook. Het enige goede van Mussidan is een Brasserie waar we 's-avonds heel lekker hebben gegeten.